Kinderarbeidvrije grafmonumenten. Dat doel stelde de natuursteensector zich in 2006. Nog steeds is het zover niet. Nog steeds worden granieten grafstenen gemaakt over de ruggen van arbeiders in India. Wie moet er iets aan doen? De natuursteensector? Gemeenten? Begraafplaatsen? Of moeten we geen graniet meer importeren en zorgen voor een alternatief?
Twee keer per jaar krijgen grafstenen van graven waarvan de grafrechten zijn ver-lopen op de begraafplaatsen van Zuylen (Breda en omgeving) een markering. “Dat zijn er elke keer dertig, veertig, vijftig,” vertelt directeur Roel Stapper. Voordat de stenen worden afgevoerd, komen drie steenhouwers langs en kiezen er een aan-tal uit die voor hen bruikbaar zijn. Stapper: “Meestal graniet, dat kun je goed herbe-werken. Dan nemen ze er een, twee of drie mee.” De kansrijke stenen blijft een lot als bouwpuin bespaart. De steenhou-wers polijsten en bewerken ze opnieuw, waarna zo’n ‘Circle Stone’ voor verkoop in de showroom belandt. Voorlopig lijkt de Circle Stone….
Zo schreef Harry Perrée in vakblad ‘de begraafplaats’ – nr. 1 – jaargang 21 – februari 2019.
Lees hier het hele artikel zoals geplaatst in De Begraafplaats.